Orang abai doa dianggap sombong

Oleh Ahmad Shukri Yusoff

 

FIRMAN Allah SWT yang bermaksud: “Wahai Tuhan Kami! Utuslah kepada mereka seorang Rasul daripada kalangan mereka sendiri, yang akan membacakan kepada mereka ayat-ayat (firman-Mu) dan mengajarkan mereka isi kandungan Kitab (al-Quran) serta hikmah kebijaksanaan dan membersihkan (hati dan jiwa) mereka (daripada syirik dan maksiat). Sesungguhnya Engkaulah yang Maha Kuasa, lagi Maha Bijaksana.” (Surah al-Baqarah, ayat 129)

Nabi Ibrahim dan Nabi Ismail mengajar manusia, anak cucu serta keturunannya supaya sentiasa berdoa kepada Allah SWT. Sebenarnya, doa adalah senjata paling ampuh yang dimiliki Nabi dan pengikut setia perjuangan kebenaran serta umat Islam keseluruhannya.

Kepentingan doa dalam kehidupan

Adalah menyedihkan jika umat Islam tidak menyedari kepentingan berdoa dan mengabaikannya dalam kehidupan. Doa adalah ibadah yang membawa maksud memohon kepada Allah SWT supaya hajat kita diperkenankan, segala kesulitan dan malapetaka dijauhkan.

Setiap daripada kita perlu segera mendapatkan doa yang dibacakan Nabi SAW dan mengamalkannya dengan penuh keyakinan sama ada doa ketika damai, perang, miskin, kaya, gembira, sedih, senang atau susah.

Antara doa Nabi Ibrahim dan Nabi Ismail ialah Allah SWT tidak meninggalkan zuriat keturunan mereka tanpa hidayah dan petunjuk-Nya. Mereka memohon kepada Allah SWT supaya dibangkitkan Rasul bagi memenuhi tiga misi utama.

Misi itu ialah tilawah iaitu membaca ayat Allah SWT kepada manusia supaya mereka sedar dan berfikir dengan baik mengikut pedoman Allah SWT. Taklim iaitu untuk mengajar al-kitab dan al-hikmah dan yang ketiga, tazkiyyah iaitu menyucikan dan membersihkan zahir serta batin manusia.

Al-Raghib Al-Isfahani menjelaskan, tilawah atau bacaan itu khusus dalam mengikuti kitab-kitab Allah SWT dengan mengikuti bacaannya, memperhatikan isinya, mengikuti perintah, larangan, galakan, ancaman atau sesuatu yang dibayangkannya.

Rasulullah SAW membacakan ayat al-Quran kepada sahabat dengan mengkaji, menggali dan mengungkap makna terkandung di dalamnya, sementara sahabat mengikuti bacaan Rasulullah SAW, memperhatikan erti dan makna yang ada di dalamnya.

Proses beri pengetahuan

Proses taklim atau mengajar adalah proses pemberian pengetahuan, pemahaman, pengertian, sehingga diri manusia itu menjadi suci atau bersih daripada segala kotoran dan bersedia menerima hikmah serta mampu mempelajari perkara yang bermanfaat bagi dirinya.

Perkataan al-hikmah dalam al-Quran sering digandingkan dengan perkataan al-Kitab. Menurut Sheikh Mustafa Al-Maraghi, maksud al-hikmah ialah pengetahuan mengenai rahsia dan tujuan syariah.

Menurut Qatadah, al-hikmah ialah as-sunah iatu penjelasan ditunjukkan Rasulullah SAW melalui sabda dan amalannya. Pendapat Ibnu Zaid Al-Himah, al-hikmah ialah pemahaman yang bijaksana terhadap agama dan Ibnu Jarir al-Tabari berkata, al-hikmah ialah pengetahuan mengenai hukum Allah SWT yang diketahui melalui penerangan Rasulullah SAW.

Analisis mengenai perkataan al-hikmah menunjukkan semua erti itu mempunyai tujuan sama iaitu Rasulullah SAW telah dikurniakan al-Quran serentak dengan ilmu pengetahuan menjelas dan mentafsirkannya dengan tepat serta bijaksana maksud ayat terkandung dalam al-Quran.

Perkataan tazkiyah bermaksud pembersihan, penyucian atau pemurnian. Perkataan membersihkan diambil daripada perkataan az-zakkah yang membawa dua erti iaitu bersih dan subur. Dalam ayat itu ia membawa erti membersihkan daripada kotoran syirik dan penyakit hati serta menyuburkan iman dan takwa.

Allah SWT memperkenankan doa Nabi Ibrahim dan Ismail dengan membangkitkan Nabi Muhammad SAW setelah berlalu beberapa abad. Itulah kebangkitan Rasul daripada zuriat Ibrahim dan Ismail yang membaca kepada mereka ayat Allah SWT, mengajar kitab suci, hikmah dan membersihkan daripada kotoran dosa.

Sabda Rasulullah SAW: “Aku adalah hasil doa nenek moyangku Ibrahim dan khabar gembira yang diberitakan oleh Nabi Isa.” (Riwayat Imam Ahmad)

Doa dimakbulkan Allah SWT, tetapi disempurnakan pada masa yang wajar ditentukan mengikut hikmah kebijaksanaan-Nya tetapi manusia selalu gopoh dan minta disegerakan perkenan-Nya. Orang yang belum mempunyai hubungan rapat dengan Allah SWT selalu dilanda perasaan jemu dan putus asa.

Allah SWT murka kepada sesiapa yang tidak berdoa atau memohon sesuatu kepada-Nya kerana orang yang meninggalkan doa itu dikatakan sebagai sombong serta takbur. Allah SWT menyukai orang yang memohon kurniaan-Nya.

Nabi Ibrahim mengakhiri doanya dengan pujian kepada Allah SWT. Sebenarnya Allah SWT telah memakbulkan doa Nabi Ibrahim dengan membentuk umat yang terbaik daripada mereka sehingga mereka dapat menguasai dan memimpin dunia dalam waktu yang agak lama.