Harta dan reda Allah

Mengapa ramai orang tidak beriman serta tidak melaksanakan perintah Allah SWT tetapi dikurniakan rumah dan harta benda yang mewah? Saya mempunyai saudara, hidupnya sangat mewah tetapi mereka tidak menjaga solat dan juga tidak berpuasa?

Zaki, Melaka

Kemewahan pada harta benda bukanlah tanda reda dan cinta Allah SWT kepadanya.

Allah SWT berfirman dalam Surah az-Zukhruf, ayat 33 hingga 35 yang bermaksud: “Dan kalaulah tidak kerana manusia akan menjadi umat yang satu (dalam kekufuran), nescaya Kami jadikan bagi orang-orang yang kufur ingkar kepada Tuhan Yang Maha Pemurah, bumbung rumah-rumah mereka daripada perak dan tangga-tangga yang mereka naik turun di atasnya (daripada perak juga).

“Dan juga pintu-pintu rumah mereka (daripada perak juga), dan kerusi-kerusi panjang yang mereka berbaring di atasnya (daripada perak juga), serta pelbagai barang perhiasan (keemasan). Dan (ingatlah), segala yang tersebut itu tidak lain hanyalah kesenangan hidup di dunia, dan (sebaliknya) kesenangan hari akhirat di sisi hukum Tuhanmu adalah khas bagi orang-orang yang bertakwa.”

Ibnu Abbas, al-Hasan al-Basri, Qatadah dan as-Suddi menjelaskan maksud ayat, “Dan kalaulah tidak kerana manusia akan menjadi umat yang satu (dalam kekufuran)” adalah sekiranya tidak dihindari, manusia jahil yakin bahawa limpahan harta kekayaan adalah bukti kecintaan Allah SWT, lalu mereka berkumpul di dalam kekafiran demi harta kekayaan.

Potongan ayat seterusnya, Allah SWT menyatakan semua itu hanyalah kesenangan kehidupan dunia yang penuh tipu daya dan hina menurut pandangan Allah.

Allah SWT menyegerakan kebaikan yang orang kafir usahakan di dunia ini meliputi makanan, minuman dan lain-lain sebagai pengganti balasan pada hari akhirat.

Maka, tiada satu kebaikan pun yang mereka peroleh di sisi Allah SWT akan dibalas dengan pahala pada hari akhirat kelak.

Dalam hadis sahih riwayat at-Tirmizi menyebut: “Sekiranya dunia itu sama dengan berat sayap seekor nyamuk di sisi Allah, tentulah Dia (Allah) tidak memberi minum seorang kafir pun meskipun seteguk air selama-lamanya.”

Seterusnya, pada penghujung ayat 35, Surah az-Zukhruf menyebut bahawa kehidupan akhirat itu khusus bagi mereka yang bertakwa dan bukannya buat golongan selain daripada itu.

Dalam satu peristiwa, Rasulullah SAW pernah bersumpah tidak menggauli isteri-isterinya selama sebulan yang disebut sebagai iilaa’.

Lalu Umar bin al-Khatab memberikan bejana tempat minum kepada Baginda. Ketika itu, Umar melihat bekas tikar pada tubuh Baginda SAW sehingga Umar menangis.

Umar berkata: “Wahai Rasulullah, Kisra (Raja Parsi) dan Kaisar (Raja Rom) berada dalam kemewahan sedangkan tuan adalah manusia pilihan Allah”? Ketika itu Baginda SAW bersandar, kemudian duduk tegak dan bersabda: “Apakah engkau berada dalam keraguan wahai Umar?”

Kemudian Baginda melanjutkan: “Mereka itu adalah satu kaum yang disegerakan kebaikan mereka di dalam kehidupan dunia.” (Sahih Muslim)

Kerana itu juga Nabi SAW melarang bekas minuman dan makanan daripada emas dan perak kerana itu adalah kenikmatan bagi orang yang tidak beriman.

Itu adalah kehinaan dunia sebagaimana dinyatakan dalam hadis Riwayat al-Bukhari dan Muslim.

Rasulullah SAW bersabda yang bermaksud: “Janganlah kamu minum dengan menggunakan bekas emas dan perak, dan janganlah kamu makan dengan menggunakan piring daripada kedua-duanya. Sebab kedua-duanya adalah peruntukan bagi mereka (orang kafir) di dunia dan diperuntukkan bagi kita di akhirat.”

Justeru, apabila seorang Muslim meletakkan matlamat utamanya untuk akhirat, dia akan merasakan dunia ini kecil. Allah SWT akan menjadikan kekayaan dalam jiwanya.

Sufi sejati tulis 846 kitab

Abd Rahman Tajuddin

IBN Arabi adalah ilmuwan Islam yang sangat prolifik dan unik kerana banyak karyanya terhasil dalam tempoh tersangat singkat.

Kajian terbaharu yang dilakukan Othman Yahya dalam bibliografinya Historie et Classification de l’ceuvre d’Ibn Arabi mendapati lebih daripada 846 judul kitab yang dikarang Ibn Arabi lantas meletakkannya sebagai ilmuwan paling prolifik dalam dunia akademik.

Hampir kebanyakan kajian berkenaan tokoh ilmuwan Islam terkini adalah berkisar mengenai pemikiran Ibn Arabi di dunia timur dan barat sehinggakan wujud institusi seperti Ibn Arabi Society semata-mata mahu mengkaji pemikiran beliau.

Nama penuh beliau ialah Abu Bakr Muhammad bin Ali bin Muhammad bin Ahmad bin Abd Allah Ibn al-Arabi al-Hatimi al-Ta’i, seorang ahli sufi berasal dari Murcia, Sepanyol. Beliau lahir pada 17 Ramadan 560H bertepatan dengan 28 Julai 1165 di bahagian Tenggara Andalus.

Beliau digelar sebagai Shaykh al-Akbar dan Mahyu al-din. Di Eropah, beliau digelar sebagai Dokter Maximus kerana hasil karyanya yang begitu signifikan dengan dunia akademik.

Beliau berasal daripada suku Arab tulen yang tergolong dalam kabilah Ta’i.

Gelaran sebagai Shaykh al-Akbar kepada beliau daripada tokoh tasawuf menunjukkan bahawa beliau adalah ahli tasawuf tulen, ahli tasawuf sejati yang selari dengan sunah Rasulullah SAW.

Manakala gelaran Doktor Maximus pula menunjukkan bahawa beliau juga ahli falsafah Islam yang mempunyai pemikiran tinggi yang membicarakan semua tingkatan topik dalam bidang keilmuan.

Di Mashriq, beliau lebih dikenali dengan panggilan al-Hatimi dan Ibn Arabi (tanpa al) untuk membezakannya dengan seorang tokoh lain iaitu al-Qadi Abu Bakr bin al-Arabi. Sebaliknya di sebelah Maghrib beliau dikenali sebagai Ibn al-Arabi (dengan al) dan di Andalus sendiri beliau dikenali dengan panggilan Ibn Saraqah.

Ali, bapa Ibn Arabi pernah bertemu Mahyu al-din Abd al-Qadir Jilani memohon mendoakan kepada Allah supaya dikurniakan anak lelaki.

Kemudian disebabkan ini nama Ibn Arabi sama dengan Mahyu al-din sama dengan Mahyu al-din Abd al-Qadir Jilani.

Doa seorang bapa ini menunjukkan bahawa perkaitan yang kuat antara Ibn Arabi dengan bidang tasawuf. Hal ini kerana Mahyu al-din Abd al-Qadir Jilani adalah seorang daripada tokoh tasawuf terkenal.

Tahun kelahirannya bertepatan dengan wafatnya ahli tasawuf besar, Shaykh Mahyu al-din Abd al-Qadir Jilani menimbulkan spekulasi bahawa Ibn Arabi sememangnya dilahirkan untuk menggantikan kedudukan spiritual shaykh ini yang dikenali luas di dunia Islam sebagai wali ‘kekasih Allah’.

Maka sangat jelas dan bersuluh lagi bahawa Ibn Arabi adalah tokoh tasawuf Islam yang mempunyai jalur keilmuan ulama yang muktabar. Ulama yang mendukung syariah dalam perjalanan menuju kepada Allah SWT.

Ibn Arabi berketurunan daripada keluarga yang mempunyai status sosial yang hebat, berpengaruh dan kuat berpegang dengan agama.

Ini jelas terbukti dengan wujudnya kenyataan bahawa bapanya, Ali bin Muhammad pernah memegang jawatan sebagai wazir serta tokoh dalam bidang fiqah dan hadith serta terkenal dengan kezuhudan serta mengamalkan ajaran tasawuf.

Bidang fiqah yang mengutamakan syariah membentuk Ibn Arabi supaya tidak terkeluar daripada tasawuf sunni yang sangat mementingkan nas-nas agama.

Menyorot kepada keturunan beliau, kita dapati bahawa datuknya, Muhammad bin Ahmad ialah seorang Qadi dan ulama besar di Andalus, manakala tiga bapa saudaranya pula tergolong dalam ahli sufi.

Ini dinyatakan sendiri oleh beliau dalam Futuhat al-Makkiyyah dan Fusus al-Hikam, Ruh al-Quds serta Muhadarat al-Abar wa Musamarat al-Akhyar. Jalur daripada silsilah kekeluargaan menunjukkan bahawa Ibn Arabi lahir daripada suasana keluarga yang cintakan ilmu.

Suasana kekeluargaan ini memungkinkan Ibn Arabi menjadi seorang daripada tokoh tasawuf yang berdiri dengan syariah Islam yang utuh.

Ibn Arabi membesar dan memulakan pendidikan awalnya dengan mempelajari bacaan al-Qur’an dan ilmu Qiraat daripada beberapa shaykh seperti Abu Bakr bin Muhammad bin Khalaf al-Lakhmi al-Ashbili, Abu al-Qasim al-Sharrath dan daripada Ahmad bin Abi Hamzah.

Sementara untuk mendalami bidang fiqah dan hadis dia menekuni fiqah mazhab Ibn Hazm al-Zahiri dan mazhab Imam Malik pada beberapa guru seperti Ali bin Muhammad Ibn al-Haq al-Isybili, Ibn Zarqun al-Ansari dan Abd al-Munim al-Khazraji.

Nama guru Ibn Arabi ini adalah ulama muktabar yang sentiasa berjalan dalam landasan syariah yang tidak mengeluarkan pandangan yang karut, fahaman falsafah yang sesat, kata-kata shatahat yang sesat dan mempunyai akhlak yang tinggi.

Maka tersangat mustahil apabila dikatakan Ibnᶜ Arabi terpengaruh dengan falsafah neoplatonisme Yunani yang sesat dan teori ishraqi yang kabur sedangkan beliau berguru dengan ulama sunni muktabar.